Peçeli baykuş, ülkemizde sıkça bulunan açık renkli bir baykuş türüdür. Yüz bölgesi, göğüs ve karın dış yüzeyi beyaz renklidir ve yüzleri kalp şeklini almıştır. Göz renkleri oldukça koyudur. Üst kısımları sarıya ve beji andıran renktedir. Kanatları aşağıya kadar uzundur ve bacakları da oldukça uzun olup boylarıyla dikkat çeker. Boy uzunlukları, 33 ila 39 cm arasındadır.

Genelde kurak iklimleri seven peçeli baykuşlar, ağaçları az olan geniş arazileri, tarımsal alanları ve açık alanları tercih ederler. Virane binalarda ve harabelerin oyuk kısımlarında yuvalarını yaparlar. Yiyecek olarak tarla fareleri, kurbağalar ve böceklerle beslenirler.

Peçeli baykuşların sesleri uzatarak ve acıyı andıran, korkutucu ve ürpertici bir tıslama gibidir. "şşirrii-şşirrii" diye ses çıkarırlar. Tarımsal kimyasal ilaçlar, habitat baskısı ve besinlerinin azalması bu tür için tehdit oluşturmaktadır. Türkiye'de peçeli baykuşlar genellikle batı, orta ve güneydoğu Anadolu'da kırsal alanlarda görülmektedir.

Peçeli baykuşun başı büyük ve tüyle kaplıdır. Kuyruğu kısa olup, kanat kısımları geniş ve uzundur. Diğer baykuşların kanatları insan boyu kadardır. Bir serçeye benzeyen ufak kanatlı olanları da görülmektedir. Gaga kısımları kıvrık, pençeleri keskin ve kancalıdır. Güçlü pençelerini sadece avı için kullanır. Tüm vücutları yumuşak ve ince tüylüdür. Bu tüyler, uçuşa geçtiği anda bir susturucu görevi yapar. Uçarken kanat çırpışlarının sesini duyamazsınız.

Gözlerinin iri olduğu, baş kısmında yana değil de öne doğru bakar. Olağanüstü iri gözlere sahiptir. Gözlerinin oyuğu ile hareket edemez. Arabaların farlarına benzediği gibi yuvalarında da sabit kalırlar ve baykuş boyun kısmını 270 derece döndürebilir. Dişiler, erkeklere göre daha büyük olup, 2 ila 10 arasında yumurta bırakırlar. Kuluçkaya yattıkları süre 30 ila 40 gün arasında değişir. Yumurtadan çıkan yavrularının gözleri ve kulakları başlangıçta kapalıdır. Bu yavrular yuvalarında kalma sürelerinde değişkenlik gösterirler.

Peçeli baykuşlar mor ışık görüntüsüne neden olan kimyasal maddeyi oluşturur. Bu hücreler, en minik ışıkta bile kimyasal bir uyarıya dönüşür. İnsanlar yalnızca bir ışığın yansımasını görürken, baykuş bu nesneyi oldukça net bir şekilde görebilir. Tüm kuşların üst göz kapakları alt gözüne değdiğinde bu olay tersine gerçekleşir.

Peçeli baykuşların görme ve duyma yetenekleri oldukça hassastır. Az olan ışıkta avını tutabildiği gibi, gecenin karanlığında da duyma duyusuyla avının yerini bulur. Kulakları en minik sesleri bile duyabilecek kadar hassastır. Hassas kulakları, gece tenhada bile uçan pervanenin kanat sesini veya bir şeyin kemirildiğini, hatta bazen bir iğnenin düşmesini bile duyabilir.

Baş tüyleri, bir kaşık gibi ses sinyalini algılar ve kulağında toplar. Bazı peçeli baykuşların kulak delikleri o kadar iridir ki, baş kısmının yanı tüylerle kaplıdır ve ses titreşimleri kulağına vurduktan sonra diğer kulağına da gelmektedir. Bu baykuşlar, ses titreşimlerinin geliş yönüne göre tespit yaparlar. Peçeli baykuşların enteresan tarafı, kulaklarının perdeli olmasıdır. İstedikleri anda açabilirler ve kapatabilirler. Dinlenmeye çekildiklerinde ağır uçuşlarla kulağın perdesini açarlar ve hızlı uçuşlarında kapatırlar.