Şahinler, geniş kanatları ve yanlara doğru açılan yuvarlak kuyruklarıyla tanınan yırtıcı kuşlardır. Ülkemizde yaşayan en büyük yırtıcı kuşlardan biri kızıl şahinlerdir. Özellikle Marmara Bölgesi'nde sıklıkla rastlanır. Avrupa, Afrika ve Orta Asya'da kendilerine yaşam alanları bulmuşlardır. Amerika kıtasında bulunanlar kızıl omuzları, kırmızı kuyrukları ve ayaklarındaki tüylerle bilinir. Kuzey bölgelerde yaşayanlar sürüler halinde göç eder.

Şahinler, geniş kanatlarıyla havada çırpmadan uzun süre uçabilir. Kartalgiller familyasından olan bu kuşlar, yaklaşık 80 yıl kadar ömre sahiptir. Boyları 50-65 cm, kanat açıklıkları 130-165 cm arasında değişir. En büyük türü Kızıl Şahindir. Gagaları kıvrık, kahverengi tüylü ve güçlü pençeleri vardır. Dişi olanlar erkeklerden biraz daha iridir. Erkeklerin sırtları kahve ve kırmızı tonlarında olup, alnında ve ensesinde beyaz benekler bulunur. Kuyruk bölümü kahverengi ve enine açık kahve şeritler bulunur. Renkler her zaman farklılık gösterebilir. Dünyada bilinen yaklaşık 50 türü bulunmaktadır. Bunlardan kızıl şahin ve paçalı şahin oldukça iyi tanınır. Genellikle gündüzleri avlanırlar. Ormanlık ve çayırlık alanları mesken edinirler. Uçuş sırasındaki ağır kanat çırpışı kendine has özelliktedir. Küçük şahinler kurbağa, orta sınıf memeli, solucan ve böcek yiyerek beslenirken, büyükleri kuşları da avlar. Havada saatler süren uçuş yaparlar. Avlarını uçarken bulup, kanatlarını kısarak avına doğru inişe geçerler. Oldukça iyi görüş yetenekleri olduğundan, insanlar tarafından evcilleştirilerek avcılıkta kullanılırlar.

Şahinler, ormanlık alanlarda yaşayan yırtıcılar olup, dağlara ve yüksek ağaçlara yuva yaparlar. Yuvanın içini yosun, hayvan kılı gibi yumuşak maddelerle döşerler. Üreme dönemleri Şubat ayından Mart ayına kadar sürer. Kuluçkaya sadece dişi yatar. Yaptıkları yumurta sayısı 3-4 arasındadır. Açık kahverengi lekeleri olan beyaz yumurtalar üzerinde dişi 28 gün kuluçkaya yatar. Yumurtadan çıkan yavruların bakımını dişi ve erkek birlikte yapar. Yavrular yaklaşık olarak 44 gün sonra yuvadan uçarlar.

Şahinler, genellikle gündüzleri aktif olan avcılardır. Küçük türler kurbağa, böcek, solucan gibi küçük canlılarla, büyük türler ise kuşlar ve orta boy memelilerle beslenir. Uçarken avlarını tespit eder ve ani dalışlarla avlarını yakalarlar. Gözleri oldukça keskin olup, avlarını uzak mesafelerden bile görebilirler.

Kuzey bölgelerde yaşayan şahinler, kış aylarında daha sıcak bölgelere göç ederler. Göç sırasında büyük sürüler halinde hareket ederler. Göç yolları genellikle sabit olup, her yıl aynı güzergahta ilerlerler. Göç sırasında binlerce kilometre kat edebilirler.

Şahinler, tarihi dönemlerden bu yana insanlar tarafından avcılıkta kullanılmışlardır. Özellikle Orta Çağ'da soylular tarafından avcılıkta tercih edilmişlerdir. Günümüzde de bazı bölgelerde avcılık için eğitilmektedirler. Ayrıca, doğal dengeyi sağlama açısından ekosistem için önemli bir role sahiptirler.